سهراب سپهری
سهراب سپهری، شاعر پر آوازه ی ایرانی در در ۱۵ مهر سال ۱۳۰۷، در کاشان متولد شد. او که از مهمترین شعرای معاصر کشورمان است فرزند اسدالله سپهری و نوه ی میرزا نصرالله‌خان سپهری اولین رئیس تلگراف‌خانه کاشان می باشد. نام مادر سهراب ماه‌جبین بود و والدینش هر دو اهل شعر و هنر بودند. او یک برادر بنام منوچهر و سه خواهر به نامهای همایون‌دخت، پری‌دخت و پروانه داشت.
سپهری دوره ی دبستان و متوسطه را در شهر کاشان سپری کرد و پس از آن برای یک دوره ی دوساله را دانش‌سرای مقدماتی پسران گذراند. پس از آن در اداره ی فرهنگ کاشان مشغول به کار شد. سپهری پس از شرکت در امتحانات ششم ادبی و گرفتن دیپلم دوره دبیرستان به تهران ورفت و در دانشکده هنرهای زیبا مشغول به تحصیل شد. وی در آن زمان در شرکت نفت نیز کار میکرد که ۸ ماه بعد استعفا داد. در سال ۱۳۳۰ اولین مجموعه شعر نیمایی سهراب به نام مرک رنگ منتشر شد. پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه چند نمایشگاه نقاشی دایر کرد و نیز دومین مجموعه ی شعرش را چاپ کرد. او در آذر ۱۳۳۳ به کار در قسمت موزه‌های ادارهٔ کل هنرهای زیبا و نیز تدریس در هنرستان‌های هنرهای زیبا مشغول شد.
از آنجا که به فرهنگ مشرق‌زمین علاقمند بود به کشورهایی مثل هند، پاکستان، افغانستان، چین و ژاپن سفر کرد.او هنر «حکاکی روی چوب» را در ژاپن یاد گرفت. و اشعار کهن چینی و ژاپنی را نیز ترجمه کرد. همچنین در مرداد سال ۱۳۳۶ به پاریس و لندن مسافرت کرد و در پاریس مشغول تحصیل شد.
سهراب سپهری که علاوه بر شاعری، نقاشی هم می کرد، نمایشگاه‌های مختلفی را از آثارش برگزار کرد. در سال ۱۳۴۱ پس از فوت پدر،سپهری از شغل دولتی خارج شد و به کار ترجمه ی نمایشنامه های ژاپنی که یکسال قبل شروع کرده بود پرداخت.
سهراب سپهری که یک هنرمند تنها، خجالتی، متواضع و کمال طلب بود در سال ۱۳۵۸ دچار بیماری سرطان خون شد و درمان او در انگلستان به نتیجه نرسید و در غروب روز دوشنبه یکم اردیبهشت سال ۱۳۵۹ او در بیمارستان پارس تهران از دنیا رفت و در روستای مشهد اردهال در اطراف کاشان به خاک سپرده شد.
اشعار زیبا و جاودانه ی سهراب به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده اند.