سه خواهر

در نمایش نامه سه خواهر آنچه چخوف پیش روی مخاطب می گذارد، آرمان رهایی نسل جوان و روشن فکر روسیه پیش از انقلاب است: به جان آمده از پوسیدگی و ابتذال فرهنگی روسیه تزاری. ماجرای داستان، مانند اکثر کارهای چخوف در یکی از شهرستان های روسیه می گذرد. و مسلما با همان ویژگی عام در داستان های چخوف: شهری کوچک و خواب آلوده با ساکنانی که در شیوه ی زیست گیاهی حیوانی خویش یا معنای آرزو داشتن و ساختن را از یاد برده اند و یا آن را بدون هر گونه کوششی، فقط طلب می کنند. آن چه سبب نمود و برجستگی این فرهنگ مبتذل و پوسیده می شود، صدای معترض و تا حد زیادی، کم رمق یا شکننده ای است که از یکی دو شخصیت نمایش نامه، به گوش مخاطب می رسد. اما احتمالا از آن جا که روح روشن گری محلی فرهنگی زمانه چخوف کم جان و کم بنیه است، تصویری که این روشن فکران در نمایش نامه ها از خود ارایه می دهند، از دید امروز، چندان به اصطلاح روشن گر به نظر نمی آید. زیرا هنوز خود، به واقع درک تجربی چندانی از ماهیت فرهنگی آن چیزی که می باید جایگزین این پوسیدگی شود ندارند؛ تا جایی که در گفتارشان اغراقی رمانتیک و در کردارشان نوعی بی قراری التهاب آمیز به چشم می خورد